Saavupat

Het heeft even geduurd, maar nu ga ik toch echt schrijven over mijn ervaringen in Helsinki. Inmiddels geacclimatiseerd kijk ik terug op de eerste dagen hier in Helsinki.

Nadat we vroeg in de ochtend afscheid hadden genomen van mijn familie en ook op Schiphol het gezin van Mandy gedag zeiden, gingen Mandy en ik met Scandinavian Airlines na lang wachten toch echt ons avontuur van circa vijf maanden tegemoet. De eerste hobbel in de weg was een flinke vertraging van onze vlucht naar Oslo, waardoor we onze overstap naar Helsinki in alle waarschijnlijkheid zouden missen. Gelukkig bleef het vliegtuig in Oslo op ons wachten, waardoor we onze eerste nacht alleen toch in ons eigen appartement konden doorbrengen. Hoewel ik door de nodige turbulentie tijdens de vlucht niet veel van de taxirit naar ons appartement meekreeg, besefte ik wel dat we in een ander deel van Europa zitten: de taal die uit de radio van de chauffeur vloeide, was voor mij volledig onverstaanbaar.

Toen we om zo’n vijf uur Finse tijd (het is hier een uur later dan in Nederland) ons appartement binnen kwamen, merkten we dat het helaas niet echt schoon was. Na een pizza van de vriendelijke Turkse chef van Supremo hadden we genoeg energie om het appartement echt schoon te maken. Tot middernacht hebben we geboend, geschrobd, gestofzuigd, de afwas gedaan en de indeling van de kamer veranderd. ’s Morgens vroeg nog de puntjes op de i gezet en het appartement was ons appartement geworden.

Zoals het jonge studenten betaamd zijn we de tweede dag direct naar de IKEA gegaan om ons appartement iets persoonlijker te maken. En hoe handig is het dat er vanaf het centraal station gratis IKEA-bussen vertrekken om je naar de Zweedse zaak te brengen. Wat blijkt, ook hier in Finland verkopen ze gewoon hotdogs voor een halve euro bij de IKEA.

Op zondag zijn we vervolgens de stad een beetje gaan verkennen. Te voet zijn we naar onze universiteit gelopen, een tocht die door de kou en de diepe sneeuw ruim anderhalf uur duurde. Vervolgens hebben we dan ook maar besloten om een studentenreisproduct aan te schaffen, want de tramrit terug bleek het minder dan een half uurtje te duren.

De stad is in de ijzige staat zoals we deze aantroffen erg mooi. De bomen en paden zijn bedekt met laagjes wit en de meren zijn bevroren. Het is wel bijzonder dat vrijwel alle kleur uit de stad verdwijnt wanneer het hier sneeuwt. Uithangborden, bruin riet en soms een kleurige jas lijken de enige variatie op het wit, grijs en zwart te zijn. De zon hebben we in de eerste dagen ook niet gezien. Het ontbreken van een blauwe lucht of een groen veld zijn dingen die ik wel ga missen in de wintermaanden hier in Helsinki.

Inmiddels zijn we gewend geraakt aan het wonen op Mannerheimintie 108. Een aantal bijzonderheden zijn er wel: zo vraag ik me namelijk af wie drie vorken, vijf messen en zes lepels een logisch aantal voor het bestek vond. Mandy heeft de kamer voor een tweede keer van indeling veranderd (wel beter zo), zodat we genoeg ruimte hebben voor ons tweeën en eventuele logees. Mensen die langs willen komen, zijn altijd welkom. Het is dan wel handig om een luchtbed, dekbed en extra vork mee te nemen…


In mijn volgende blog zal ik iets schrijven over mijn eerste schoolweek hier in Helsinki, waar ik heb moeten wennen aan de Finse gang van zaken op de universiteit.